Σελίδες

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Παπούτσι απ' τον τόπο σου κι ας είναι .... πεδιλάκι

Μετά την τεράστια επιτυχία του διαγωνισμού κούπας, η φίλτατη Ζουζούνα (του γνωστού Καφέ ΖουΖούνα και όχι του Θεμιστοκλέους, βεβαίως βεβαίως), οργάνωσε ένα καινούργιο πρωτότυπο διαγωνισμό με θέμα Φέρε το παπούτσι σου . Πληροφορίες για το διαγωνισμό θα βρείτε στο blog Zouzounas Life . Επίσης εκεί μπορείτε να ψηφίσετε το καλυτερότερο πατούμενο από αύριο στις 12.00 μέχρι την Τρίτη στις 12. 

Αυτή τη φορά θα υποβάλλω εγκαίρως τη συμμετοχή μου, αν και απ ' ότι έχω δει μέχρι τώρα..., μέχρι και ο Χαραλάς θα τα έβρισκε σκούρα. 


Συμμετέχω λοιπόν στο διαγωνισμό, με ένα ζεύγος καλοκαιρινά  σανδάλια, χωρίς τακούνι. Τα τακούνια τα αποφεύγω (δυστυχώς όχι γιατί είμαι δίμετρη, αλλά γιατί δεν βολεύουν στο κατέβασμα της σκάλας με ένα νήπιο και 2 τσάντες παραμάσχαλα). 







Τα πεδιλάκια μου σε κοντινό πλάνο, για να φανούν τα λέλουδα και τα διακοσμητικά μπιρμπιλόνια.



Άποψη του πέδιλου, συνοδευόμενη από αριστερό πόδι, φρεσκοπλυμένο και νύχια φρεσκοβαμμένα!

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις διαγωνιζόμενες και να λιώσουν τα παπούτσια τους σε σουλάτσα στις παραλίες και όπου αλλού κάνουν κέφι.

Καλό βράδυ. Να περνάτε καλά

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Η κούπα που δεν πρόλαβε να γίνει σταρ

Ήταν Κυριακή πρωί (ή μήπως ήταν Σάββατο?), όταν ανακάλυψα ένα ωραιότατο blog - cafe (2 σε 1 σαν τα σαμπουάν) το Καφέ ΖουΖούΝα , στο οποίο γίνεται ένας διαγωνισμός κούπας. Η ιδέα μου φάνηκε εξαιρετική και την Κυριακή το πρωί (σίγουρα ήταν Κυριακή) έφτιαξα τον καφέ μου και βγήκα στην αυλή να ετοιμάσω το υλικό μου για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό. Δυστυχώς δεν πρόλαβα εγκαίρως να ετοιμάσω την ανάρτηση - ο διαγωνισμός έληξε σήμερα στις 12 το μεσημέρι, οπότε η κούπα μου ήρθε τελευταία και καταϊδρωμένη.
Για να μην την απογοητεύσω όμως και πάει χαμένο το ποζάρισμα (της κούπας), σκέφτηκα να σας δείξω τις φωτογραφίες της κι ας μην συμμετέχει στο διαγωνισμό. Έξάλου, αν δεν παινέψεις την κούπα σου, πέφτει και σου ρίχνει τον καφέ (και κάνει και χάλια τη μοκέτα)!!!
Ξεκινάω λοιπόν: 

 Εδώ, την έβαλα να κάνει παρέα με τις γλάστρες, σε μακρινό πλάνο και πόζα δήθεν αδιάφορη....

 Η φωτογράφηση ξεκίνησε με την miss κούπα γεμάτη ζεστό καφεδάκι κι ας είναι κατακαλόκαιρο...

 Εδώ, ένα κοντινό για να φανούν με λεπτομέρεια οι κίτρινες καμπύλες της, η αθωότητα του πρόβατου και το μπλαζέ ύφος του τσοπανόσκυλου (ο Θεός να το κάνει!!!)....

 Άλλο ένα κοντινό της κουπίτσας και η ορτανσία από πίσω έχει αρχίσει και βγάζει αφρούς, γιατί μόλις αντιλήφθηκε ότι αυτή είναι απλά ... το φόντο!!!

Και τέλος, σαν γνήσιο πλεκτοκόριτσο, θα έσκαγα αν δεν μπέρδευα στο όλο σκηνικό και μια πλεκτή τσάντα, φτιαγμένη κι αυτή απ΄τα χεράκια μου (αμέ!!!), για την οποία θα σας μιλήσω πιο αναλυτικά σε άλλη ανάρτηση. 

Πολλά φιλιά. 
Να περνάτε καλά!

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Πλεκτοκόριτσο σε δράση - Καλοκαιρινό τσαντάκι

Προσπαθώντας να εξοικειωθώ με το βελονάκι, σκέφτηκα να πλέξω κάτι μικρό (π.χ. πορτοφολάκι), χρησιμοποιώντας μια μόνο βασική πλέξη και συγκεκριμένα το "ποδαράκι" (ή treble crochet αγγλιστί ή double crochet αμερικανιστί). 
Ένα βράδυ λοιπόν, στρογγυλοκάθισα στον καναπέ και συνέχισα το δείγμα που μου είχε φτιάξει η έμπειρη στο πλέξιμο, φίλη μου Μαίρη. Κουτσά στραβά, κατάφερα να τελειώσω δύο σειρούλες. Τι χαρά που δίνει το πλέξιμο τελικά!!!
Μετά από μερικά βράδια, φυσούσα στην κατασκευή "ποδαρακίων" και αποφάσισα να κάνω κάτι τολμηρό: ξήλωσα το πλεκτό μου και ξεκίνησα από την αρχή!!! (ναι, ναι και την αρχική αλυσίδα).  Τώρα πια έφτιαχνα ένα καλοκαιρινό τσαντάκι, ούτε μικρό ούτε μεγάλο, με αρκετά μακρύ λουράκι, από αυτά που χωράνε τα βασικά πράγματα (αν είστε απ' αυτές που κουβαλάνε την προίκα τους μαζί, δεν το συνιστώ).  
Χρησιμοποίησα βαμβακερό νήμα (το οποίο με δυσκόλεψε λιγάκι γιατί χωρίζανε οι κλωστές του) και χρειάστηκα 2,5 περίπου κουβάρια των 50γρ.  

Μετά από δύο εβδομάδες, περίπου, νυχτερινού πλεξίματος (είπαμε έχω και μικρό παιδί!), έφτιαξα ένα μεγάλο ορθογώνιο, που το δίπλωσα στα δύο και έτσι σχηματίστηκε το "σώμα" της τσαντούλας.  



Στο τελείωμα έκανα ένα σχέδιο που βρήκα εδώ και είναι ένα μάτσο ποδαράκια πιασμένα μαζί στην ίδια θηλειά. 


Για το λουράκι έβαλα 8 ποδαράκια στη σειρά κι άλλα 8 από πάνω κ.ο.κ. μέχρι που έγινε αρκετά μακρύ για το δικό μου γούστο. 



Να 'το λοιπόν το τσαντάκι μου το καλοκαιρινό, φτιαγμένο απ' τα χεράκια μου, ξάπλα στο τραπέζι του μπαλκονιού, 

 κι εδώ όρθιο, με το λουράκι του να κρέμεται όλο χάρη από τη μπαλκονόπορτα. 


Η συναρμολόγηση, η μπορντουρίτσα στο λουράκι και το διακοσμητικό λέλουδο, έγιναν από τη φίλη μου τη Μαιρούλα, την οποία ευχαριστώ πολύ και από εδώ. 




Κλείνω με ένα κοντινό πλάνο - δε χορταίνω να το κοιτάζω!!! (ψωνάραααααααααα)
Μπορεί να είναι απλό, αλλά είναι το πρώτο μου και καμαρώνω που κατάφερα να το φτιάξω. Σας φιλώ γλυκά και πάω να κοιμηθώ ευτυχισμένη. 

Να περνάτε καλά.