Ανάλαφρη εσάρπα

Το φθινόπωρο έχει μπει πια για τα καλά και όλα δείχνουν ότι σύντομα θα μας χτυπήσει την πόρτα ο χειμώνας. 

Έτσι σκέφτηκα να φτιάξω κάτι πλεκτό για να τον υποδεχτώ ντυμένη κατάλληλα. Άρχισα λοιπόν, να πλέκω μια εσάρπα - κάπα, πολύ χαριτωμένη.  Χρησιμοποιώ ακρυλικό νήμα, σε ροζ απόχρωση, καθώς ταιριάζει τέλεια με τα αμέτρητα μαύρα και γκρι χειμωνιάτικα μπλουζάκια που διαθέτω. Προμηθεύτηκα 2 κουβάρια των 100gr (αλλά δεν έχω ιδέα αν πήρα πολύ ή λίγο) στην εξωφρενική τιμή των 4€ (2€ το καθένα)!!! 

Το σχέδιο είναι πολύ απλό. Αποτελείται από ποδαράκια (double crochet) και αλυσιδάκια (chain) και μπορείς να το φτιάξεις σε ότι μήκος σε βολεύει. Ξεκίνησα πλέκοντας 135 αλυσιδάκια (με βελονάκι Νο 4,5) και μετά μια σειρά ποδαράκια. Στην 2η σειρά ξεκινάω με 3 αλυδιδάκια (αποτελεί το πρώτο ποδαράκι) μετά στον επόμενο πόντο πλέκω 2 ποδαράκια, 2 αλυδιδάκια και πάλι 2 ποδαράκια (όλα στον ίδιο πόντο). Συνεχίζω με 2 αλυσιδάκια, παραλείπω 1 πόντο και στον επόμενο κάνω 1 ποδαράκι. Πάλι 2 αλυσιδάκια, παραλείπω 1 πόντο και στον επόμενο κάνω ότι και στην αρχή (στον ίδιο πόντο 2 ποδ. - 2 αλυσ. - 2 ποδ.). Αυτό είναι όλο. Δύσκολο? Μπααααααααααα.....

Μέχρι στιγμής έχω φτάσει στην 4η σειρά  και το αποτέλεσμα είναι το παρακάτω: 

Όποια ενδιαφέρεται να το φτιάξει, μπορεί να παρακολουθήσει το παρακάτω βιντεάκι στο Youtube, το οποίο δείχνει πολύ αναλυτικά τον τρόπο για να φτιάξεις αυτή την υπέροχη εσάρπα - κάπα. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις γρι Αγγλικά, μπορείς εύκολα να ακολουθήσεις τις οδηγίες. 

Ελπίζω σύντομα να σας το δείξω ολοκληρωμένο και να βγει και το δικό μου τόσο όμορφο. Καλή συνέχεια σε όλους και καλή τύχη σε όσους το δοκιμάσουν. 

Να περνάτε καλά. 

Μαμά, χτες μεγάλωσα!!!

Είναι μία από τις αμέτρητες καθημερινές ατάκες της κόρης μου Στεφανίας, η οποία είναι 3,5 χρονών.

Δεν τις θυμάμαι όλες, αλλά να μερικές που πρόλαβα να καταγράψω στο τεφτέρι μου, πριν χαθούν από το κουρκουτιασμένο μου μυαλό: 

• Μαμά, τρύπησε η τρύπα!!!
• Αυτά τα πατατάκια δεν είναι για μαμάδες. Είναι για κορίτσια....
• Σου αγαπίζω (=χαϊδεύω) το χεράκι μανούλα. Αγάπησε μου κι εσύ το δικό μου...
• Δεν μου αρέσουν τα κρεμμυδάκια. Με κάβουνε (=καίνε)!!! 
• Κλείνοντας την πόρτα του μπάνιου, έπιασε τα δαχτυλάκια του ποδιού της, στο κάτω μέρος της πόρτας. Πόνεσε το κορίτσι μου, ήρθε κλαίγοντας στην αγκαλιά μου και μου πετάει το εξής θεϊκό: "Μαμάααα, με πάτησε η πόρτα!!!! Να τη μαλώσεις..."
• Φουσκώνοντας ένα μπαλόνι έσκασε. Το πήρα να το πετάξω κι εκείνη το πήρε από τα χέρια μου λέγοντας: "Δεν πειράζει μαμά. Δεν είναι πολύ σκασμένο. Λίγο είναι.."
• Οι κουμπάροι μας, μετακόμισαν στην επαρχία, πρόσφατα (άτιμη κρίση). Η Στεφανία άκουσε τη συνομιλία στο τηλέφωνο και μετά ήρθε σκεφτική και με ρώτησε: 

           Στεφανία: Μαμά, που πήγε ο Χρόνης και ή Γωγώ?
           Εγώ: Στη Φλώρινα κορίτσι μου.

           Στεφανία: Και που μένουνε?

           Εγώ: Στο σπίτι τους. 

           Στεφανία: Και πως το ξεκολλήσανε από την άλλη μεριά? (δηλ. την άλλη

           πόλη)

• Και μια τελευταία σχετική με το πλέξιμο (το οποίο έχω αμελήσει αυτή την εποχή, αφού έχω γίνει "Κηποκόριτσο"): "Μαμά, όταν μεγαλώσω και γίνω σαν κι εσένα, θα πλέκω κι εγώ. Μου αρέσει πολύ το πλέκωμα (=πλέξιμο)".

Σας φιλώ γλυκά.

Να περνάτε καλά και να βολτάρετε αβέρτα!!!!!